قرارداد پیمانکاری، ارکان و شرایط آن

امروزه قراردادها بخش عظیمی از زندگی ما را تشکیل داده اند. بعضی از قراردادها مانند قرارداد پیمانکاری رسمی هستند و به صورت مکتوب در می آیند اما بعضی دیگر به صورت شفاهی هستند مانند خرید میوه از میوه فروشی. طبق قانون قراردادی معتبر است که مفاد آن بر اساس قانون باشد. در صورتی که قراردادی خلاف قانون تنظیم شود بی اعتبار بوده و اگر طرفین به مشکل برخورد کنند شکایت آن ها در دادگاه غیر قابل استماع است و بررسی نخواهد شد. قرارداد پیمانکاری را یک شخص حقوقی یا حقیقی با یک شخص حقوقی یا حقیقی دیگر جهت طراحی، نظارت و اجرای یک پروژه منعقد می کند. قراردادهای پیمانکاری به روش های مختلفی تنظیم می شوند. بهترین روش تنظیم قرارداد زمانی است که اکثر کارها با پیمانکار است چرا که وی به دلیل استمرار در حیطه کاری خودش تخصص کافی را به دست آورده و می داند که از چه روش هایی استفاده کند تا کارها بهتر و زودتر به اتمام برسد و سوددهی کافی را برای کارفرما داشته باشد.

ارکان و شرایط قرارداد پیمانکاری

قطعا قرارداد پیمانکاری همانند سایر عقود دیگر دارای ارکان و شرایطی است که حتما باید رعایت شود. طبق ماده 10 قانون مدنی قراردادهای خصوصی در صورتی که به صورت قانونی تنظیم شوند معتبر خواهند بود.

ارکان قرارداد پیمانکاری

قطعا قرارداد پیمانکاری هم مانند سایر قراردادهایی که در قانون مدنی ایران تبیین شده است دارای ارکانی است و تا این رکن ها نباشند قرارداد اعتباری نداشته و ناقص می باشد. زمانی که یک کارفرما اقدام به استخدام یک پیمانکار می کند و با وی به توافق می رسد باید رعایت اصول محرمانگی، ضمانت اجراهای مورد نیاز و … را برای پیمانکار تبیین کند.

• معین بودن طرفین قرارداد
• تبیین رابطه طرفین
• تبیین ماهیت موضوع
• در نظر گرفتن ضمانت اجرای موثر( جبران خسارت و …)
• امانت داری در کار و عدم افشای اطلاعات کار
• تشریح شرایط پرداخت و خاتمه قرارداد

شرایط قراردادپیمانکاری

زمانی که از شرایط قراردادها در قانون مدنی سخن به میان می آید منظور شرایط عمومی و اختصاصی آن است. شرایط عمومی  همان شرایطی است که بر تمامی قراردادها حاکم است مانند مشخصات طرفین، مدت قرارداد و امضای آن ها. شرایط اختصاصی شرایطی است که فقط مختص دو طرف است مانند شرایط فسخ، خیارات و …

جایگاه قرارداد پیمانکاری

قرارداد پیمانکاری در قانون جایگاه خاص خود را دارد و لازم است که طرفین قرارداد از شرایط آن آگاهی کافی را داشته باشند. در ادامه این تقسیم بندی ها را به صورت جداگانه بیان خواهیم کرد؛

لازم و جایز بودن قرارداد پیمانکاری

موضوع لازم و جایز بودن قراردادها در ماده  219 قانون مدنی به صورت کامل بیان شده است.

ماده ۲۱۹ قانون مدنی: عقودی که بر طبق قانون واقع شده باشد بین متعاملین یا قائم مقام آن ها لازم الاتباع است مگر این که به رضای طرفین اقاله یا به علت قانونی فسخ شود. تمامی عقود و قراردادها لازم می باشند و تا زمانی که شرایط اختصاصی یا عمومی که در آن ذکر شده از بین نرود غیر قابل فسخ هستند. قرارداد پیمانکاری هم مانند سایر عقود غیر قابل فسخ است مگر اینکه یکی از طرفین از مفاد آن سرپیچی کند.

قرارداد پیمانکاری از لحاظ ساده یا تشریفاتی بودن

عقود و قراردادها به دو صورت انجام می پذیرند ساده و تشریفاتی. عقود ساده همان خرید و فروش از مغازه ها است که بدون هیچ گونه قراردادی و بدون ایجاب و قبولی صورت می پذیرد. عقود تشریفاتی عقودی هستند که انعقاد قرارداد آن ها نیازمند تشریفات خاصی است از لفظ ایجاب و قبول گرفته تا منظمات و شرایط قرارداد و مکتوب نمودن آن. قرارداد پیمانکاری جزء عقود تشریفاتی است چرا که نیازمند تشریفات معین و خاصی متناسب با موضوع پیمانکاری می باشد. انواع قرارداد پیمانکاری به دسته های کلی، دائمی، سنجشی، مدیریتی و … تقسیم می شوند که ما در اینجا به توضیح قرارداد پرداخت کلی می پردازیم؛

قرارداد پیمانکاری پرداخت کلی

در این قرارداد تمامی هزینه های کار معین و تعریف شده می باشد و قیمت های این گونه قرارداد به دو دسته ثابت و شناور تقسیم می شود.

کاربرد قرارداد پیمانکاری پرداخت کلی

• اطلاعات کافی و مناسب جهت محاسبه قیمت
• تغییرات و کنترل مالی مناسب و کم باشد
• ·         محاسبه حجم مالی در گردش قبل از انعقاد قرارداد پیمانکاری
• ریسک اجرای پروژه پایین باشد
• جهت کنترل همه جانبه کارفرما بر امور و عدم دخالت وی در جزئیات پروژه